bijna...

Vandaag is een dag om te onthouden. Tygo heeft mischien in totaal wel 15 pasjes aan de hand gelopen, zo van mij naar Ralph, en weer terug, en weer naar mij. We gingen heel hard klappen en juigen als hij de "overkant" bereikt had, en dan keek hij heel triomfantelijk van de een naar de ander.

Het lijkt zo'n grote stap voor hem te zijn. Al maanden, echt al heel erg lang loopt hij langs de tafel,, de muren, achter zijn speelgoed aan, langs de bank, noem maar op. Hij is best al snel, en helemaal niet meer onstabiel. Alleen het laatste stukje, los, of zelfs maar aan een handje vertikt hij. Als je dit met hem probeert, trekt hij gewoon zijn beentjes op.

Maar gisteren deed hij ook al een paar stapjes, en vandaag een hele boel stapjes.

En hij kruipt niet altijd meer, soms "loopt"hij op zijn handen en gestrekte beentjes. Steeds meer en steeds vaker. Zouden dit dan echt de eerste voortekenen van beginnen met los lopen zijn....

samen dansen...

Dit leek een hele gewone dag, vanmiddag bedacht ik me nog dat ik helemaal niets boeiends had om over te bloggen. Maar toen kwam de avond. Nadat ik samen met Tygo lekker makkelijk American pancakes heb gegeten, omdat ik me niet zo heel lekker voel en Ralph er niet is vanavond, zat ik na het eten een beetje op youtube te surfen. Tygo speelde lekker om me heen, totdat hij een beetje onrustig begon te worden.

Tot ik hem opppakte, en samen met hem ging dansen en begon te zingen voor hem. Hij legde meteen zijn hoofdje tegen mijn schouder, deed zijn armpjes om mijn nek, en heeft zo een hele tijd tegen me aangelegen, terwijl ik voor hem zong en met hem danste. Het was een heel bijzonder moment, helaas heb ik er geen foto van, omdat we alleen waren.

Van zingen en dansen (maar ik denk vooral zingen) wordt hij dus echt heel erg rustig. Op een geven moment legde hij zelfs zijn beide hadjes onder zijn hoofdje op mijn schouder. Een onbetaalbaar moment..

Zwangerschaps-update

23 weken zwanger ben ik nu. En wat valt het me mee! Ik vond mijn vorige zwangerschap zo tegenvallen, heb zo lang en zo veel rug en bekkenpijn gehad, dat ik er heel erg tegenop zag om me weer 9 maanden zo te voelen.
Maar het gaat tot nu toe heerlijk. Natuurlijk heb ik ook kwaaltjes (ben tot aan drie maanden elke dag misselijk geweest, heb nu dagelijks veel last van brandend maagzuur, en wordt zo'n 3 keer per nacht wakker met kramp), maar heb bij lange na niet zoveel rugpijn. Alskijk naar de vorige zwangerschap, was ik nu al 100% in de ziekewet. Ik heb toen de laatste 3 maanden thuis gezeten. En da's best lang.
ik geniet er dan ook volop van. Ga heerlijk naar zwangerschapsyoga, kan Tygo nog gewoon optillen, werk nog (alworden de slaapdiensten langzaam iets zwaarder), ik kan gewoon nog meedraaien met het dagelijkse leven. En daar geniet ik misschien nog wel het meeste van. Dat ik "gewoon" zwanger kan zijn, zonder dat ik de hele dag pijn heb. Er is dus hoop voor allen onder ons die tegen de tweede keer opzien, omdat de eerste keer zo tegen viel.
Voor zolang het duurt. Want daar hou ik toch rekening mee. Dat ik toch eerder dan 6 weken voor mijn uitgerekende datum uitval. Maar dat is een zorg voor later.

Tygo's eigen bankje

Omdat we omkomen in het speelgoed, maar nog niet zo veel weg kunnen doen (lees: willen), en er natuurlijk over een paar maanden nog een kruimel bijkomt, die ongetwijfeld voor nog veel meer spullen gaat zorgen, vonden we dat we een opbergding nodig hadden. En toen kwamen we deze tegen. Tygo's eigen bank. gelukkig vind Tygo hem net zo leuk als wij.
Het allerleukste eraan vind hij dat je er zo leuk op kunt slaan, en dat dit dan heel erg veel herrie maakt. Tygo houdt ervan om op dingen te slaan. Zijn vader vond dat vroeger ook al. Die zat al heel jong bij de fanfare. Ik voorzie voor hem ook een bloeiende carriere als trommelaar.
Als hij met zijn handjes ergens op slaat, waar dan ook op, dan gaat dat altijd gepaard met een scannende blik door de kamer naar alle aanwezigen, of die ook echt wel meedoen. Want dat is misschien nog wel het aller aller leukste van zoveel herrie maken. Dat iedereen mee gaat doen. Hij kijkt er dan zo lief vragend bij, dat je wel MOET meedoen.

Ik eet met een vork!

Sommige dingen gaan zo verbazingwekkend vanzelfsprekend, dat je bij jezelf te raden moet gaan of er al stiekem iemand anders met hem geoefend heeft. Zo ook dit weer. We aten pannekoeken, en ineens vroeg ik me af wat er zou gebeuren als ik hem een vork in zijn handje zou geven met daarop een stukje pannekoek.
Dit gebeurde er dus.
Tja.
Hij pakte het van me aan, bracht de vork naar zijn mondje, en volledig gecoordineerd stak hij het stukje pannekoek in zijn mond, daarbij heel triomfantelijk kijkend. We vielen bijna van onze stoel af van verbazing. Ok, nog eens proberen, misschien was het een toevalstreffer (wie weet). maar nee hoor, ook de volgende hap ging erin alsof hij al maanden zo eet, in plaats van alleen met zijn handjes, of door ons gevoerd.
Mijn kleine man blijft me verbazen.

Fotosessie van papa...

Gemaakt op een van de woensdagen dat Ralph samen met Tygo lekker thuis was....

Dit soort momenten zijn toch onbetaalbaar...

Tygo's allereerste vakantie....

Tygo allereerste vakantie naar Pula, mee met Ome sas, tante Mireille, Amber en Noah..na heel veel jaartjes plannen kwam het er eindelijk eens van om naar hun Pula huis te komen kijken. het lijkt alweer heel erg lang geleden, maar het was een heerlijke vakantie! We hebben heerlijk gezwommen, gegeten, gespeeld, genoten van het weer, de kookkunsten van ome sas, bijna teveel om op te noemen..... Tygo heeft leren "zwaaien", veeeel kusjes en knuffels gehad van zijn lievelingsnichtje (ze is de aller enigste die hem mag kussen =)... We hebben voor Tygo op de eerste dag maar een soort van hele grote box gefabriceerd, het is toch lichtelijk onhandig om met zo een ondernemende dreumes die nog niet lopen kan op vakantie te gaan waar alle stranden kiezels hebben, en er heel erg veel trapjes zijn waar je dan zo vanaf valt als je niet oplet....Maar hij was zo lief...vond alles wel prima eigenlijk. Ook op het strand namen we zijn campingbed mee, en hij kon zich er dan uren in vermaken, spelend met zijn hondje en zijn spookje, af en toe spelen met zijn kleine neef, of Amber die heb koekjes en chippies kwam brengen......

We hebben veel van het land kunnen zien, dat is een van de grote voordelen als je met mensen bent die de streek goed kennen! We zijn een aantal keer gaan touren, en Sas heeft ons alle (vast niet alle, maar wel heel veel) mooie plekjes laten zien. Het was super, maar helaas, aan alles komt een eind, dus ook aan deze vakantie. Na een vermoeiende reis van 15 uur waren we toch ook wel weer blij om de poezen te zien, en in ons eigen bed te liggen...

Sas en Mireille, het was een wereldvakantie, superbedankt voor alles!!!!

De wereld ligt aan je voeten....

Zo een 2 maanden geleden (ik vind nu pas de tijd om even serieus mijn blog bij te werken) stonden we op een doordeweekse avond even met de buurman te kletsen in de voortuin. Tygo had ik op de arm, en na een tijdje rondkijken vond ie het wel mooi geweest zo. Dus hij begint wat te draaien dat ie eraf wil. Ik laat hem rondkruipen in de voortuin, onderwijl verder kletsend met de buurman.

Tygo kruipt eerst wat braaf rond op het gras, maar ontdekt vervolgens dat het tuinpad ook echt ergens heengaat! En voordat we het goed en wel doorhadden kruipt ie parmantig het pad af, kijkt eens links en rechtsom, en besluit op onderzoek te gaan. Zonder enige aarzeling, angst voor het voor hem toch echt onbekende pad langs ons huis gaat ie er gewoon vandoor. Met een vastberaden blik in zijn ogen kruipt ie onverstoorbaar weg! Hij keek niet op of om.....De wereld ligt aan mijn voeten moet ie gedacht hebben.