opa en oma oppassen

Vrijdag zijn opa en oma maar gekomen om met de kinderen te spelen, want ik moest werken en Ralph was te ziek.

Aan het einde van de dag was Ralph gelukkig opgeknapt, en hebben we nog lekker samen gegeten....

it ain't over yet....

Nu de kinderen en Ralph zijn opgeknapt ben ik zelf aan de beurt. Ik heb al twee nachten wakker gelegen van de keelpijn, dus ik denk zo wel een keelontsteking, hoofdpijn, pijn aan mijn spieren, hoesten.....Ik ga maar even naar de dokter vanmiddag, nu is Ralph tenminste thuis en hoef ik die twee niet mee te slepen. Gatver, ziek zijn is niks......

nog meer ziek...

Nu we een paar dagen verder zijn is Evi langzaam aan het opknappen. Ze heeft vanmiddag zelfs alweer een broodje jam gegeten, en speelt alweer lekker rond. Ik wilde haar alleen nog niet naar het kinderdagverblijf brengen, dus Ralph is wat eerder begonnen zodat hij om 16:00 thuis is en ik dan kan gaan werken. Mooi opgelost dachten we.
Nu is Ralph ook ziek! Volgens mij een buikgriep ofzo, hij is echt niet goed.
Ik begin vandaag dan maar om 19:00, want ik geloof niet dat hij het voor elkaar krijgt om zo de kindjes eten te geven enzo.....
.........zucht.............

Update:
In de avond bleek het nog meer drama te zijn, Evi had ongeveer 6 diaree luiers in 2 uur, en ook nog 2 keer gespuugd in diezelfde tijd, en Ralph lag als een dood vogeltje in bed, dus toen heb ik mijn werk maar gebeld, en heeft mijn lieve collega Ferry (bedankt Desiree :) ) voor mij de slaapdienst gedraaid....Het risico dat ik die avond nog met mijn kleine meid naar de nightcare had moeten rijden omdat ze uitdrogingsverschijnselen dreigde te krijgen was ernstig aanwezig....
Ik moest hem wel aflossen om 07:00 vanmorgen, maar ik was blij dat ik in de avond thuis bij mijn zieke gezin kon blijven...

Arme Evi

Evi is zo ziek. Gisteren ineens. Eigenlijk eergisteren begonnen met alleen twee ontstoken oogjes. En gisteren ineens heel ziek. Vanuit het niets spugen spugen spugen en 39+ koorts. Ze hield niets binnen, en de koorts zakte maar niet.
Gisteravond maar even naar de nightcare. Die stomme arts zei een ontsteking van de bovenste luchtwegen en een beetje de oortjes en oogjes ontstoken, maar ik kreeg niets mee. Ook niet na doorvragen van mijn kant, nee, ze had niets nodig, het zou vanzelf overgaan. Yeah right... Met een gevoel van onbehagen verliet ik het ziekenhuis waar de dokterspost zit. Als er vanacht maar iets geks met haar zou zijn zou ik gelijk aan de bel hangen.
Maar de nacht ging goed, ze sliep vanmorgen tot 08:30. Gelijk getemperatuurd: 39.4! En ze stonk! Niet normaal, een soort van "tandartslucht' kwam uit haar mondje. Heel heftig.
Om 11:00 zat ik bij de dokter, wat bleek: allebei de oortjes ontstoken en een zware keelontsteking! Arm schaap. Nu heeft ze antibiotica (duh) en neusdruppeltjes en moet ik het aankijken.
Oh ja, ikzelf heb ook nog carpaal tunnelsyndroom in mijn pols zei hij, en als klapper op de vuurpijl brak mijn halve kies vanmorgen af. I hate mondays!

Geschokt..

Tussen alle gezellige berichten over de kinderen en scrapwerk nu deze post. Ik zit op mijn werk, en heb net met afschuw het nieuwsgericht gezien dat er op een kinderdagverblijf iemand 2 kleine kinderen doodgestoken heeft en een leidster. Ik heb geen woorden om te omschrijven wat er door me heen gaat, wat die ouders moeten doormaken. Het kinderdagverblijf is een plek waarvan je denkt, nee, weet dat je kinderen daar veilig opgevangen worden terwijl je zelf op je werk zit. Nooit hoef ik me af te vragen of ze zich daar wel prettig voelen. Onveiligheid komt niet eens in me op. En dan ineens dit nieuws.
Wat moet die man bezield hebben...wat moeten de kinderen en leidsters daar doorgemaakt hebben..Ik kan er echt niet bij met zijn gedachten. De kinderen die het niet gehaald hebben zijn in de leeftijd van mijn kleine Tygo, kleiner zelfs. De anderen die in het ziekenhuis liggen misschien wel jonger...
Ik deed een poging, onbewust me te verplaatsen in de ouders waarvan hun kindjes daar op de opvang zitten. een vrouw met een lege maxicosi was in beeld, stond daar te wachten. je moet je toch niet voorstellen dat daar staat.
Het enige dat ik gedaan heb is naar huis gebeld, naar Ralph, om mijn hart te luchten. En mijn condoleance in het register, www.condoleance.nl opgeschreven. Maar wat moet je schrijven voor die mensen? Sterkte? Niets lijkt te volstaan.
En mijn gedachten op dit blog van me afschrijven.
Ik gun de slachtoffers kracht, moed, sterkte om morgen weer op te staan.

Tygo en Sam

Tygo begint Sam steeds leuker te vinden, en Sam wordtiets minder bang van Tygo. Ik zag ze samen zitten op de bank, en je ziet het niet zo goed op de foto, maar Tygo is Sam uit zichzelf heel zachtjes aan het aaien. hij vind hem lief zegt ie....

little missy

vanavond voor het eerst echt met Glimmer Miste gewerkt....

zucht....

Lief he? :)

Naar de kapper

Vanmorgen heeft Ralph Tygo weer een lekker geknipt. We wilden eigenlijk zijn haartjes een beetje laten groeien, maar ineens waren we het toch weer zat. Tygo was superlief. Heeft zonder piepen Ralph met de tondeuze zijn gang laten gaan, en alleen op het einde was het "klaar, klaar KLAAR!!!!!!!"

Zie hier het prachtige reslutaat...

hoezo broer en zus?

leren staan

Hieraan is Evi aan het leren om op te staan. Aan de barkrukken..

Zodra ze beneden is gaat ze erop af, en ze vind het prachtig als je dan komt kijken en tegen haar zegt dat het allemaal zo goed gaat....

Soms begint ze te gillen, en dat komt dan omdat de kruk is gaan schuiven en ze in een of andere heel ongemakkelijke houding terecht is gekomen. Maar als je haar dan gered hebt uit haar hachelijke positie vind ze het weer even prachtig allemaal

nieuwe speelplek

Hier vinden ze het allebei helemaal leuk. Samen onder de tafel. Het leven is zo simpel als je nog een mini bent....

Miniboekje Tygo' s Woe Woe's

Miniboekje gemaakt van de knuffelhondjes van Tygo....

mijn nieuwe scrap kast

Yay!!

Ik heb een nieuwe scrapkast!!

Mijn allerliefste Ralph is voor me naar Zwolle (en dat is echt VER vanaf Geleen!!!) gereden om deze kast op te halen die we op marktplaats gekocht hebben. Ik ben er heel erg blij mee, alle deurtjes hebben sleutels, nu hoef ik niet meer bang te zijn dat de kinderen in een onbewaakt ogenblik mijn mooie designpapier gebruiken om vliegtuigjes van te vouwen en hun snottebellen eraan af te vegen.

Had ik al gezegd hoe mooi ik hem vind en hoe blij ik ben? Yay!!!

gewoon moe...

gewoon moe....

van Laake get together..

Vanmiddag hadden we een soort van reünie-get together-eet en drink middagje met de familie van papa. Het was bijna 10 jaar geleden dat we met z'n allen bij elkaar waren, en Judith en ik vonden het wel eens tijd worden dat we eens bij elkaar kwamen.

Onderweg hebben de kindjes allebei nog even een uurtje de ogen dicht gedaan. en daar aangekomen waren ze weer net fit genoeg. Evi is na een uurtje weer even naar bed geweest, Tygo is de hele dag wakker gebleven, en heeft zich echt voorbeeldig gedragen! Hij heeft zelfs een ruime kom groentensoep gegeten, terwijl hij de hele middag koekjes en chippies vond :)

Iedereen had wat te eten mee, en het was supergezellig. Ook hier wederom geen foto's van gemaakt omdat ik niet wist of iedereen dit wel zo een goed idee vond, met z'n gezicht op het net.....De achterkant van de hond van Celeste vind het wel prima denk ik....

Om een uur of zeven ging voor beiden het licht uit, dus toen zijn we lekker naar huis gegaan. Tygo geeft dat prima aan zelf. Als hij het gehad heeft gaat ie gewoon roepen: "naar huis, daag!!! Mama jas?"en dan is de boodschap wel duidelijk.

voor het eerst weer buiten

Ergens vorige week konden we EIN-DE-LIJK weer naar buiten, na dagen binnen gezeten te hebben omdat mijn liefste kleine man de sneeuw zo vies vond.....

Lekker de schuifpui open, ik kreeg gelijk zin om schoon te maken, terwijl Tygo lekker buiten rond rende...heerlijk!!!!

harley girl

Opa was gister jarig. Hij werd 16. Zei hij :=)

Dus trok ik Evi haar mooie feest Harley jurk aan. Mooi staat hij haar he?
Helaas kon ik er 's avonds niet bij zijn, ik had slaapdienst...

layout voor oma

Oma was jarig vorige week. Afgelopen zondag hebben we weer de jaarlijkse brunch gehad, de 10e (!) op rij alweer. Voor oma dit jaar een layout gemaakt van haar met de beide kindjes.
Het was hartstikke leuk om iedereen weer eens te zien, ik heb alleen geen foto's gemaakt, niet iedereen is even blij om zijn gezicht op internet terug te vinden.
Wel super om neefje Isaak in het echt te zien, wat een lekker mannertje zeg!

dooi...

Na een dikke week sneeuw begint hier eindelijk de dooi in te zetten.

Ben benieuwd hoe lang het gaat duren voordt alles weg is. Ik was er onderhand wel aan gewend om de wereld in een witte laag te zien, maar ik merk wel dat ik erge behoeft heb aan beter weer, in ieder geval wat warmer, en dan lekker nar buiten met de kinderen in de tuin.....

nog steeds sneeuw

Vandaag ligt er nog net zoveel sneeuw als gisteren! Het heeft zo ongeveer -10 gevroren, dus ijs en ijskoud was het toen ik wakker werd. Door het weer geen vergadering, maar ik wilde wel met mijn kleine man naar de dokter, want hij hoest zo akelig. Maar ik moest wel eerst Evi afzetten op het kinderdagverblijf. Dat was niet gemakkelijk, want Tygo vond de sneeuw nog steeds even vies, en hij is ziekig, dus uiteindelijk heb ik ze allebei (!) op de arm naar binnen gedragen. Ha, kinderen zijn nog beter dan de sportschool! Tygo voor een uurtje ook maar daar gelaten, zo kon ik daarna even snel alle bedjes verschonen en een machine was draaien. Daarna Tygo weer opgehaald. Bij de dokter aangekomen bleek het niet zo'n slecht idee van me om te gaan, hij heeft een fikse bronchitis. Longen zijn niet schoon. Dus een antibioticakuurtje en weer naar huis. Hij is wel een beetje zielig, eet niet, wil niks, alleen een beetje voor de tv hangen. En hoesten. Ik baal ervan, want ik moet hem zo weer de kou mee innemen om Evi op te halen.

Isaak...

Mag ik jullie even voorstellen:

Dit is Isaak, het zoontje van mijn oudste nicht en haar man....

Op het geboortekaartje stond skattebolletjie & wonderkind

past precies, vind je niet?

Sneeuw!!!!

Zo zag de wereld er vanmorgen uit toen ik wakker werd. Ik had geen idee dat het zou gaan sneeuwen, en ik was dus erg verrast.

Ik heb meerdere pogingen gedaan om Tygo naar buiten te krijgen, maar hij vind het maar niks. Dus helaas geen sneeuwpoppen voor ons.

Alles ziet er een beetje gek uit, zo ook het dak van de serre. Die is natuurlijk normaal doorzichtig, maar het pak sneeuw had het helemaal donker gemaakt.
Ik had in de ochtend al een paar keer aan Tygo gevraagd of hij niet naar buiten wilde, maar helaas...

Zo rond een uur of 11 wilde ik per se even naar buiten om een tekening van Tygo voor mijn oma die morgen jarig is op de post te doen. Toen ik Tygo zijn jasje aandeed leek hij even enthousiast, maar dit was het resultaat:

Heel even heeft hij braaf aan het handje gelopen, maar toen we weer bijna thuis waren raakte hij zo overstuur dat ik blij was dat we weer binnen waren. Nog nooit heb ik zo lang gedaan over de weg naar de brievenbus. Thuis heeft het wel een kwartier geduurd voor hij rustig werd. Er zat namelijk sneeuw aan zijn schoenen en dat vond hij wel zo vreselijk verschrikkelijk......

eerste scrapwerk van het jaar..

Mijn eerste layout van dit jaar.
Gemaakt van restjes Sweet Cakes van Pink Payslee, gekregen van Mireille....

Evi en Denna

Mijn vriendin Mel was vanmiddag op bezoek met haar twee kindjes. Ze zijn beiden zo oud als de mijne, en dat is natuurlijk superleuk.
De eerste foto is een beetje wazig, maar dat is de enige van de serie die ik gemaakt heb waarop je duidelijk kunt zien wat voor een enorme attitude mijn dochter eigenlijk heeft! Ze heeft Denna misschien wel 5 minuten zo zitten aankijken, en daarna ontdooide ze.