Geschokt..

Tussen alle gezellige berichten over de kinderen en scrapwerk nu deze post. Ik zit op mijn werk, en heb net met afschuw het nieuwsgericht gezien dat er op een kinderdagverblijf iemand 2 kleine kinderen doodgestoken heeft en een leidster. Ik heb geen woorden om te omschrijven wat er door me heen gaat, wat die ouders moeten doormaken. Het kinderdagverblijf is een plek waarvan je denkt, nee, weet dat je kinderen daar veilig opgevangen worden terwijl je zelf op je werk zit. Nooit hoef ik me af te vragen of ze zich daar wel prettig voelen. Onveiligheid komt niet eens in me op. En dan ineens dit nieuws.
Wat moet die man bezield hebben...wat moeten de kinderen en leidsters daar doorgemaakt hebben..Ik kan er echt niet bij met zijn gedachten. De kinderen die het niet gehaald hebben zijn in de leeftijd van mijn kleine Tygo, kleiner zelfs. De anderen die in het ziekenhuis liggen misschien wel jonger...
Ik deed een poging, onbewust me te verplaatsen in de ouders waarvan hun kindjes daar op de opvang zitten. een vrouw met een lege maxicosi was in beeld, stond daar te wachten. je moet je toch niet voorstellen dat daar staat.
Het enige dat ik gedaan heb is naar huis gebeld, naar Ralph, om mijn hart te luchten. En mijn condoleance in het register, www.condoleance.nl opgeschreven. Maar wat moet je schrijven voor die mensen? Sterkte? Niets lijkt te volstaan.
En mijn gedachten op dit blog van me afschrijven.
Ik gun de slachtoffers kracht, moed, sterkte om morgen weer op te staan.