Thursday, June 25, 2009

schrik van mijn leven gehad...

Vanmorgen heb ik de schrik van mijn leven gehad. Echt waar. Ik moet het even van me af schrijven.
Om 08:00 werd ik wakker doordat er een politieagent naar boven riep naar me. Tygo zat (ongedeerd) bij hun in de auto!!! Ik ren naar beneden, zie hem daar in die auto zitten, en vrolijk roept hij; hoi mama. ik zit in de politieauto! Van geen kwaad bewust was hij zich, en had net zoveel praatjes als normaal. Nadat ik terug naar boven was gerend omdat ik niet decent gekleed was om twee agenten te ontvangen, en ik boven met watten in mijn hoofd en een gevoel totaal van de wereld te zijn voor de klerenkast stond en eigenlijk niet snapte wat ik daar nu eigenlijk deed, heb ik "wat" uit de kast gepakt en ben weer naar beneden gegaan om te horen wat er nu gebeurd was.
Wat was er nu gebeurd.....Tygo heeft zelfstandig zijn (goed gesloten) traphekje voor zijn deur opengemaakt, en is vrolijk rond 06:30 (!!!!) op zijn blote voetjes in zijn pyjamaatje met de reservespeen van Evi de deur uit gewandeld. Hij is 4 straten verder opgevangen door een man op een fiets die naar zijn werk ging, en weer een straat of 10 verder heeft een ouder echtpaar de politie gebeld, en hem binnen opgevangen tot de politie kwam. Dit was om 07:00.
Om 07:45 is de politie uiteindelijk bij het kinderdagverblijf aangekomen, en daar kenden ze hem eindelijk. Om 08:00 stonden ze bij mij op de stoep. Ik ben nog nooit zo geschrokken geloof ik.....
Er is niks gebeurd met hem, maar ik moet er niet aan denken wat er allemaal had kunnen gebeuren...... Ik sliep toevallig nog, omdat Evi nog sliep, ik moet er ook niet aan denken dat ik om 07:00 ofzo van Evi wakker geworden was, en Tygo zou er niet zijn......

Ik ben net terug van de sleutelmaker om een sleutel bij te maken waarmee we de deur 's nachts kunnen afsluiten, en heb dozen Merci gebracht naar de twee agenten die hem terug gebracht hebben en de mensen die gebeld hebben.

Ik ga proberen de dag door te komen en wat afleiding te zoeken, ik moet zo werken, maar wat ben ik van streek hierdoor zeg!

2 comments:

Mireille said...

tja... en dan wil je graag de wereld ontdekken.. en dan word je daar zomaar in belemmerd door allerlei bemoeials die je op je pad tegenkomt..!!!


doet me toch erg denken aan het verhaal van nichtje Amber.. al werd die wat eerder onderschept door iemand die wist waar ze woonde
O.o
maar de schrik herken ik wel
*dikke knuf lief!*

Anonymous said...

Lieve schatten.
Wat een schrik toen Ralph ons belde op texel. Ik kan de schrik goed meevoelen met jullie en hoop, dat de schatten niet nog meer spannende dingen gaan bedenken. Wat hebben wij toch ondernemende kleinkindjes toch!!!!!
Veel liefs en goed, om steeds deuren goed dicht te houden voor de avonturiers hier en in den-Helder!!!
Kusjes van opa en omaxxxxxxen sterkte voor mama en papaxxxxxxxxx