pppfffttttt

Er zijn van die dagen dat ik denk: "ik ben geen thuisblijfmoeder'. En vandaag was zo een dag. Ik vind mijn kinderen echt de aller aller liefste van de hele wereld enzo, maar 3 hele dagen alleen met ze vind ik "wat veel". Vooral als het nog niet heel lekker is om naar buiten te gaan, en ze door het dolle zijn van de overtollige energie en dat ze dan de godganse dag dingen doen waarvan ze weten dat het niet mag. En dan ben ik zo blij met een beetje support. De kwam vanmorgen in de persoon van mijn vader, voor de maandagmorgenkoffie.
Mijn kookpunt was bereikt toen dochterlief met een haarspeldje een heel partoon geprikt had in de bladeren van mijn toch al niet zo geweldig bloeiende orchidee. Mijn orchidee waarvan de bloemen er al lang af zijn, maar omdat de bladeren nog zo mooi zijn (waren dus), ik hem liet staan in de hoop dat er nog bloemen in zouden komen. Die orchidee.

Vanmiddag na de lunch de kinderen gelijk ingeladen naar vriendin Petra. Die heeft er twee in de leeftijd van die van mij, maar die waren al net zo erg. Dus samen was het "heel druk". Das wellicht het understatement van de dag, maar het was wel heel erg gezellig. Die twee oudsten zijn gezellig naar buiten geweest, en we hebben lekker koffie geleut. En warempel ook nog een gesprek gevoerd, iets wat ook niet altijd mogelijk is met zoveel peuter geweld.

Nu is het maandagmiddag, het eten staat op, de kinderen zitten lekker voor de tv, en ik ben blij dat manlief zo weer komt. Helaas belde dat het later werd, dus nog even doorzetten, en dan lekker aan de wekelijkse portie "Private Practice". Heerlijk. En morgen weer fris en fruitig aan het werk.