Ik vind er niks aan zo.

ik moet werken vanavond/vanacht/morgenvroeg. Slaapdienst dus. Op zich is dit niet eens zo heel erg, ware het niet dat ik het gevoel heb dat ik mijn kleine man al dagen niet zie. Donderdag is ie de hele dag op het kinderdagverblijf geweest, terwijl ik op aan het knappen was van een soort van griepje-koorts-hoofdpijn aanval, vrijdag heb ik hem naar opa en oma van Aalst gebracht omdat ik een teamdag had van 09:00 tot 21:00, die overigens erg leuk was. We hadden een zeer boeiende lezing van Giel Vaessen (http://www.wervelkind.nl/Auteur.htm), aansluitend een teamevaluatie, en daarna een lekker etentje in boscafe "het hijgend hert" (ja, zo heeft het echt) in Vijlen. Tygo heeft lekker bij opa en oma geslapen, zodat ik hem niet laat op de avond uit bed hoefde te plukken, en papa en mama ook lekker een beetje uit konden slapen. Vanochtend om 11:00 zijn we erheen gereden, hebben samen met opa Harry lekker gelunched, en toen moest Tygo eigenlijk meteen alweer slapen. En toen ie wakker werd, was ik al op mijn werk. En als ik morgen terug kom van mijn werk, moet ie alweer gelijk naar zijn bedje. Zucht. Normaal heb ik weinig moeite met onregelmatige diensten, ik heb daardoor (normaal gesproken) erg veel tijd met mijn kleine man. Alleen nu dus even niet. Ik weet niet of het aan mijn hormonen ligt, maar ik vind er niks aan zo. Bah.