een jaar geleden...

Vanmiddag zat ik te denken aan komende vrijdag, Evi's allereerste verjaardag. In de dagen voordat de kinderen 1 worden, word ik altijd wat melancholisch. Blijkbaar, ik had het ook toen Tygo 1 werd. Dus ging ik terug rekenen, en zou het een jaar geleden nu zaterdag zijn, en zou Ralph er helemaal doorheen zitten, omdat hij alles in huis moest doen omdat ik zo ontzettend zwanger was. Ik weet nog dat ik toen die zaterdagmiddag nadat ik even geslapen had thee voor hem wilde zetten, en dat ik vervolgens het kopje kapot liet vallen, zodat hij alsnog op moest staan om de boel op te ruimen.
Toen hebben we Tygo naar opa en oma gebracht en zijn heerlijk gaan uit eten, even samen ontspannen. Uitslapen wilde ik ook toen, maar natuurlijk deed ik geen oog dicht, en natuurlijk moest ik een ziljoen keer naar de wc, en natuurlijk moest ik daar vreselijk om huilen.
Die ochtend gingen we Tygo halen bij opa en oma, en zat ik er zelf zo helemaal doorheen dat opa aanbood om op de momenten dat Ralph aan het werk zou zijn hij op de Tygo zou passen, zodat ik kon rusten. (bedankt lieve opa) Op maandag nadat opa hem ophaalde heb ik de hele dag, tot 16:00 of zo in bed gelegen! En op dinsdagnacht was ze er al!!!
Ik vind het zo'n bijzonder gevoel, die dagen in aanloop tot bevallen, en de dagen erna, maar ben dan eigenlijk ook wel weer erg blij dat ik niet meer hoef.