Wednesday, January 13, 2010

gelukkig heb ik het niet zo druk...

Yeah right....NOT!!!!
Gisteren was er weer zo een...zo een dag die eigenlijk veel te druk is, maar door niet alledaagse omstandigheden zo druk is dat je aan het einde ervan alleen nog maar op de bank kunt neerploffen en je nog te moe bent om tegen je partner aan te zeuren dat je het zo vreselijk druk hebt en hoe moe je bent. Zo een ja. Hier komt een kort verslag ervan;
06:30 Opstaan, douchen, aankleden
07:00 Kinderen uit bed halen, naar beneden, broodjes voor kinderen smeren, kinderen aankleden, te eten en te drinken geven....zorgen dat ze niet de bekers yogi omgekeerd op elkaars hoofd zetten....koffie zetten, thee zetten voor zieke man met paracetamolletje erbij....
07:30 Kinderen in de auto, afzetten bij het kinderdagverblijf, voorkomen dat ze (en ikzelf) onderuit gaan op de spekgladde parkeerplaats.
Note: op dat tijdstip had ik eigenlijk al op mijn werk moeten zijn en lag ik dus al achter op schema
07:40 terug naar huis, waar zieke man in pyjama met dikke trui aan op me wachtte om me even naar het station te brengen omdat ik er anders drie keer zo lang over zou doen (mijn auto stond nog op het werk omdat ik training gehad had, en het weer te slecht was afgelopen weekeind/mijn man en kinderen te ziek waren om mijn auto weer even op te halen. Hiervan baalde ik als een stekker, en hoopte ik heel hard dat mijn auto nog heel zou zijn, gezien mijn beroep me niet heel populair maakt bij de meeste (cliënten) mensen die bij ons moeten zijn)
08:06 trein naar Heerlen
08:35 aankomst op kantoor. Daar wachtte me de onaangename verassing dat ik hoopte niet te vinden. De ruitenwisser van mijn netgekochte mooie gele autootje waar ik zo trots op ben was met brute, zelfverzekerde kracht kromgebogen. Degene die dit gedaan had is vast heel boos op een of andere medewerker van ons bureau. Lekker begin van mijn week, BOOS dat ik was!
Natuurlijk had ik kunnen weten dat mijn auto daar beter niet van donderdagochtend tot dinsdagmorgen onbeheerd kon staan, maar ik baalde misschien wel het meest van het gegeven dat het inderdaad dus klopt. Dat je dit dus ECHT beter niet kunt doen. Maar goed, het ontzettende noodweer en zieke gezinsleden maakten het gewoon echt onmogelijk om even de auto op te halen afgelopen dagen. BLEH!
08:30 - 17:00; gesprekkenoverleggenafsprakenopkantoorvelekoppenkoffielaterafsprakenbuitenshuis
17:30 kinderen weer ophalen bij het kinderdagverblijf, jasjes aan schoentjes aan, nee Tygo, niet de paraplu van andere mensen meenemen, die is niet van jou, loop even door Evi alsjeblieft....
17:45 pitstop bij de friture. Ja je denkt toch niet dat ik nog ga koken na zo een dag he? Echt mooi niet dus. Frietjes en Frietebelletjes werden het. Met Kippen.
18:00 bad vol laten lopen. K3 zingen samen bij de pc, terwijl op Youtube de clipjes langskomen, Kinderen in bad. Bedden verschoond van beiden, lekker schone pyamaatjes aan en om 20:00 plat. Ralph lag voor pampus op de bank in de tussentijd. Die heeft een vreslijke buikgriep. En toen wilde ik om 20:00 eigenlijk ook het liefst gewoon naar bed.

1 comment:

Anonymous said...

Oh wat een verhaal, maar het klinkt heel erg bekend.
Leef intens met je mee hoor. Heb zelf geen kindjes meer waar voor gezorgt moet worden, maar de drukte en stress enz. voel ik hier zelf ook nog dagelijks. Ren meestal van s'morgens half 9 vaak tot s'avonds 18.00 uur. Dan snel naar huis, eten koken en tussen de bedrijven door nog snel boodschappen doen en zorgen dat opa brood heeft voor de volgende dag voor naar zijn werk en zo hollen we elkaar vaak zelf bijna voorbij.
Als er ook nog iemand van je gezin ziek is, is het helemaal hollen en draven.Ik wens je veel succes en sterkte en beterschap voor je mannetje!!!!Liefs oma Sanientje. Ik denk aan jou!!!!!xxxxxx