Vanmorgen toen ik mijn ogen open deed voelde ik het al. Eens in-de-zoveel-tijd doe ik 's nachts in mijn slaap iets vreemds, en heb ik vervolgens als ik wakker word een zenuw klem zitten ergens in mijn rug. Meestal onderin mijn rug, of zo ergens tussen mijn schouderbladen. Vanmorgen was het weer zover. Het goed nieuws is dat ik wel zelfstandig kon opstaan, wat vaak niet het geval is. Dan moet ik me door Ralph omhoog laten "takelen", en kom ik de rest van de dag in slow motion door.
Vanmorgen kon ik dan wel opstaan, maar het slechte nieuws is dat Ralph de griep blijkt te hebben. En das echt een beetje teveel van het goede. Door mijn rug, de kinderen de hele dag thuis en een zieke man. Mijn vader komt zo rond 10-en voor zijn wekelijkse portie kleinkinderen, dat dan weer wel, dus dat is het goede nieuws van vandaag.
Ik moet er een klein beetje van zuchten. Maar niet te hard, want dat doet g**!!$verdom#&***!!! echt zeer...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment